Blogia
o saputaz

Mundo

Abril de reboluzions

Maitín ye 25 d’abril. En ixa mesma calendata, abe cuantos años (34 t’os que les faiga goi a esactitut), o pueblo portugués esbotó de libertat grazias a la Revolução dos Cravos (Reboluzión d’os clabels). Diz que se trata d’una d’as zagueras reboluzions romanticas, comenzipiando per que estió incruenta y perque fazió que s’emplisen de chen y de flors as carreras de Lisboa y altras ziudaz portuguesas. Amás, a reboluzión ba estar enzetada per o Movimento das Forças Armadas, una colleta de mandos intermeyos, os capitans, de l’exerzito salazarista que yeran fartos de bier como o suyo pueblo penaba en una angunia funda y trista.

Perque os portugueses y portuguesas s’eban chitau o día anterior sin brenca ilusión, como eba pasau de contino en una nuei que duraba ya 48 años. Meyo sieglo que empezipió a cambear grazias a dos cantas: "E depois do adeus" (que eba representau a Portugal en Eurovisión, güe icono d’o frikismo internazional) y "Grândola Vila Morena", de Zeca Afonso, que remataría combertindo-se en o imno ofizial d’a botinada y que se pasó en a maitinada d’o día 25 en o programa "Límite" de Rádio Renascença, a radio d’os bispes portugueses.

Asinas se podió ixuplidar a guerra colonial (con frens en Angola, Moçambique, Guiné, São Tome e Príncipe, Cabo Verde u Timor Leste), que eba costau a bida a rafolladas de chóbens (tanto portugueses como d’ixes países colonizaus), asinas como se perdión en o calaxo d’as barbaridaz istoricas lemas como o de "Do Minho ao Timor" u "Orgulhosamente sós", que esen estau ta redir-se-ne con ganas si no perque ban tener resultaus tan dramaticos.

Grazias a o Movimento das Forças Armadas, que comandaba chen como Otelo Saraiva de Carvalho, tot ixo cambió en un petén. De camín o pueblo portugués podió disfrutar con una libertat soñada que tasamén eban puesto alentar os más biellos en un periodo prou breu d’a suya istoria. Ya nian se’n alcordaban. Tanimientras, en l’altro estau peninsular encara ixalfegaba o dictador faxista y caldría asperar muito dica que a clamada transizión rematase. Una transizión que dixaría muitos problemas sin zarrar y, como presén, a un chefe d’estau bitalizio que eba eslechiu o propio dictador.

Pero en Portugal, a lo menos per un tiempo, os que eban estau encorrius podión tener a gran satisfazión d’engalzar (y mesmo atochar) per as costerudas carreras de Lisboa a os temius miembros d’a PIDE, a polizía politica salazarista. Prou que a reboluzión tendría as suyas aristas, as suyas idas y tornadas, pero a lo menos, tenión a oportunidat de soñar con a utopía y mesmo plegar-la a tocar, encara que fuese per un zarpau de días. Altros pueblos d’o mundo continan asperando güe, 34 años dimpués, o suyo propio 25 d’abril.

Deziba José Saramago fa bels años que sin o 25 d’abril, güe Portugal sería an que güe ye, u sía, con España, en a Unión Europea d’o capital. Tamién deziba que a os portugueses les eban dixau estar orichinals en a dictadura pero no les n’eban dixau estar en a libertat, tamién ye berdat. Pero, como deziba antes, a muita chen l’ese cuacau de poder bibir, encara que fuese per bels pocos días, encara que fuese nomás per una ora, a sensazión d’estar escribindo a istoria en primera persona.

Güe me fería goi de tributar un chicot omenache a José Afonso, l’autor d’o imno ofizial d’a Revolução dos cravos, y d’altras muitas cantas intresans y con mensache, como ista que tos dixo. Ye bien maja y de buen entender, nomás cal que parez cuenta de que malta ye una traza informal de clamar a la chen, bella cosa asinas como a basca en argot español.

Que la disfrutez y como se diz en Portugal... 25 de abril sempre, fascismo nunca mais!!

Quando a corja topa da janela
O que faz falta
Quando o pão que comes sabe a merda
O que faz falta

O que faz falta é avisar a malta
O que faz falta
O que faz falta é avisar a malta
O que faz falta

Quando nunca a noite foi dormida
O que faz falta
Quando a raiva nunca foi vencida
O que faz falta

O que faz falta é animar a malta
O que faz falta
O que faz falta é acordar a malta
O que faz falta

Quando nunca a infância teve infância
O que faz falta
Quando sabes que vai haver dança
O que faz falta

O que faz falta é animar a malta
O que faz falta
O que faz falta é empurrar a malta
O que faz falta

Quando um cão te morde a canela
O que faz falta
Quando a esquina há sempre uma cabeça
O que faz falta

O que faz falta é animar a malta
O que faz falta
O que faz falta é empurrar a malta
O que faz falta

Quando um homem dorme na valeta
O que faz falta
Quando dizem que isto é tudo treta
O que faz falta

O que faz falta é agitar a malta
O que faz falta
O que faz falta é libertar a malta
O que faz falta

Se o patrão não vai com duas loas
O que faz falta
Se o fascista conspira na sombra
O que faz falta

O que faz falta é avisar a malta
O que faz falta
O que faz falta é dar poder a malta
O que faz falta